5 Çocuğum Var Ama Süper Gücüm Yok! İşte Sırrım!
Sadece bir çocuğum olduğunda, birçok annenin benim bilmediğim bazı sihirli hileler bildiğini düşünürdüm.Sadece bir çocuğum olduğunda, birçok annenin benim bilmediğim bazı sihirli hileler bildiğini düşünürdüm.
Daha önce bir grup çocuk ile onların annelerine bakıp “Vay canına, nasıl yaptığını bilmiyorum? Sadece biriyle boğuluyorum! ” diye düşünürdüm.
Sana o anne hakkında küçük bir sır vereyim: Senden daha iyi bir iş yapıyormuş gibi görünebilir - ama kesinlikle düşündüğünüz nedenden dolayı değil.
Tabii, belki dışarıda senden daha sakin görünüyor, çünkü eğer yürümeye başlayan çocuk mağazanın ortasına bir öfke nöbeti gerçirirse, herkes size bakarken yiyecek dolu bir sepeti bırakması gerektiğini bilen birkaç yıllık deneyime sahiptir. Gerçekten de göründüğü kadar büyük bir anlaşma değil.
Dışarıdan çok sakin her şeyi bilen biri olarak gözükse de belki de içinde bitap düşmüş vaziyettedir.
Ve elbette, belki de çocukları aslında akıllanmış ve koridorlarda sallanan vahşi maymunlar gibi davranmıyor, mümkün olduğunca çok sayıda kırılabilir eşyayı yok etmek için karar vermiyordur. Ama bunun nedeni muhtemelen en büyüğünün en küçüğünün elini tutması ve annelerinden yıllardır bunu yapmaları halinde bir kurabiye almalarıdır.
Söylediğim şey, eğer yeterince dikkatli bakarsanız - gerçekten, gerçekten, üç, dört, beş veya daha fazla çocuğu olan annelere bakarsanız, sizinle onun arasında gerçekten büyük bir fark olmadığını göreceksiniz. Senden daha iyi nasıl performans gösterdiğinin sırrı:
Zaten hiçbir annenin gerçekten tamamiyle kusursuz olamadığını kabul etmesidir. Ve bu kötü bir şey değildir.
Ebeveynliğin “amacını” her şeye gücü yeten anne olarak düşünebilirsiniz - cilt bakım rutini ve egzersiz rejiminde nasıl ustalaşacağını anlayan anne, kafein tüketimini bir bardağa kadar azaltmayı başaran anne (hahahaha), sihirbaz anne, hasta çocukları iyileştiren anne, zihinsel sağlığını koruyan anne, dostlukluklarına ve ailesine vakit ayıran anne - ama yok ben bunları almıyorum.
Bunun yerine, ebeveynliğin esas amacı sürekli olarak başarısız olsan da tekrar tekrar başarılı olmak için savaşmaktır.
Eğer her şeyi “doğru” yaptığımı düşünürsem, kızlarıma mücadele ettikleri konularda yardım etmenin yollarını öğrenmeye çalışmazdım; Sağlık önerilerini takip etmek ve uygulamak için elimden geleni yapmazdım; Tüm ailemizin daha sorunsuz çalışmasına yardımcı olabilecek yeni bir ebeveynlik stratejisi veya taktiği denemek için adımlar atmak istemezdim.
Demek istediğim, “iyi” ebeveynlerin yılların deneyimi ya da bir grup çocuk sahibi olmaktan ibaret olduğunu düşünmüyorum. Bence ‘’iyi’’ ebeveynlik denen şey yaşam boyu öğrenmeye karar verdiğinizde ortaya çıkar.
Beş çocuğum var. En küçük çocuğum 4 ay önce doğdu. Ebeveynlik hakkında öğrendiğim bir şey varsa, bunun sürekli bir öğrenme deneyimi olduğudur. Tam olarak sorunun çözüldüğünü düşündüğünüzde, nihayet etkili bir çözüm bulduğunuzda, sadece bir çocuğun sorununu çözdüğünüzde, diğeri ortaya çıkar.
Her şeyin bir kriz olduğunu hissettiğim sahneyi geçmek istedim; Mükemmel davrandığım çocuklarımla, mağazada dolaşan havalı, toplanmış anne olmak istedim. Ev işlerini yapmak ve bir yıl boyunca Bahamalar'a kaçmak istemeden akşam yemeği zamanını geçirmek istedim.
Ama şimdi?
Asla oraya varamayacağımı biliyorum. Sorunsuz bir şekilde yelken açtığımızı hissettiğim anlar olacağını ve bunu yapıp yapamayacağımı sorup sorgulayacağım diğer zamanlar olacağını ve hatta bazen birlikte büyüdüğüm insandan gelen göz devirmelerine bağırmak isteyeceğimi biliyorum.
