Yeni Doğmuş Bir Bebeğiniz ve Kırışıklıklarınız Varsa

4 yıl önce 0 Yorumlar

Kendimi her zaman bir şeyler çözme zamanı olan genç bir anne olarak düşündüm. Artık o kadar da genç değilim.

Geçen gün öğleden sonra, 4 aylık çocuğumla evde yalnız zaman geçirirken bir selfie çekmeye karar verdim. Bebeğim kucağıma tünemişti, saçımı yapmıştım ve o sabah güzel giyinmiştim. Bu yüzden sevimli bir anne-kız anını yakalamak için mükemmel bir fırsat gibi görünüyordu.

Sonra resmi gördüm.

Ve bunun gerçekleştiğini fark ederek dehşete kapıldım. Aniden, resimde bana bakan kadın, artık kafamın içinde olduğumu düşündüğüm kadınla eşleşmedi.

Korkarak görüntüyü yakınlaştırdım, gözlerimden uzanan derin kırışıklıklarda acı çekiyordum - bu yaşlanma filtresinin gerçek hayatta olanına benziyordum, ancak bu çok fazla filtrelenmiş sayılmazdı.

Fotoğrafı, kocama ‘’Gerçekten böyle mi görünüyorum?’’ diyerek attım. Fotoğrafın büyütülmüş hali gözlerimin üzerinde duruyordu. Aman Allahım kırışıklıklarım hakkında hiçbir fikrim yoktu. Kız kardeşime mesaj attım (benden daha genç, o yüzden beni anlamadı bile, ugh).

Aynen böyle, gençliğimin bittiğini fark ettim. İlk bebeğimle birlikte olduğum 22 yaşındaki korkmuş anne gitmişti ve 30'larında hem daha büyük çocukları hem de yeni doğmuş bir bebeği olan ve şimdi de kırışıklıkları olan kadın gelmişti.

Kırışıklıklarım Neyi Temsil Ediyor?

Diyelim ki gerçekten kırışıklıklar yüzünden dehşete düşmedim çünkü her ne sebeple olursa olsun kadınların yaşlanmaması gerektiği fikrini benimsemiştim. Kırışıklıkların yaşlanmanın ayrıcalığının bir işareti olduğunu anlıyorum

Çatlaklar gibi, kırışıklıkların da verdiğimiz sevginin ve bunun gibi şeylerin görünür işaretleri olduğunun farkındayım. Korkum, gerçekte neye benzediğime dair hiçbir fikrim olmadığı gerçeğinden kaynaklandı. Resmen şok olmuştum, gerçek bir yetişkin olduğumu anladığım şaşırtıcı bir anıydı.

Sanki 22 yaşında çocuk sahibi oldum, sonra gözümü açtım kapadım ve aniden, yaşlanan cildim ortaya çıktı ve buraya nasıl geldiğim hakkında hiçbir fikrim yoktu.

Neredeyse tüm ebeveynlik “kariyerimi” “genç anne” kimliğiyle geçirmiştim;Sürekli yeni şeyler öğreniyordum ve aklımdaki sorulara cevap bulduğumda ‘’yaşlı bir anne’’ olduğumu hissettim.

Ama o gün resmime baktığımda, hayatımda anıtsal bir dönüm noktası gibi geldi, iki çok önemli şeyi fark ettim:

Lisede o aptal bronzlaşma kabinlerine ayak basmamalıydım ve
Bugün olduğum anneyi kucaklamanın zamanı geldi.

Yaşla Birlikte Bilgelik Ya Da Bunun Gibi Bir Şey Gelir

O gün kırışıklıklarımı görmek içimde bir şeyleri değiştirdi. Kimliğimi “genç anne” değil ‘’daha yaşlı, daha köklü bir anne’’ olarak yeni gözlerle görmeye başladım. Kırışıklıklarımla birlikte bir eşiği geçtiğimi fark ettim.

İkimiz de bazı şeylerden geçtik.

Ve esasen, iki seçeneğim vardı: Ya 20'li yaşlarımda geride bıraktığım şeye bir yürümeye başlayan çocuk boyutunda öfke nöbeti geçirtebilirdim ya da ileriye doğru hareket etmeyi ve başımı dik, kırışıklıkları ve her şeyi kabullunmeyi seçebilirdim.

Yalan söylemeyeceğim. Bunu söylemek yapmaktan çok daha kolay. Ve eğer dürüst olursam, hala ilerleme kaydediyorum. Resmi olarak orta yaşlara girdiğinizi fark etmek çok garip bir an. Yaşadığınız kadını bırakıp geleceğinize adım atmak için garip bir an - daha yaşlı, daha akıllı ve daha kırışık.

Benim için, bir anne olarak yaşlanmak ve evde yeni doğan bir bebekle olmak, bir anne olarak hayatımın her zamankinden daha fazla amaçlı olması gerektiği anlamına geliyordu.. Basit gerçek şu ki, gençleşmiyorum - ve şimdi bunun kanıtı var.

Önceden farklı olarak, bir şeyleri anlamak için zamanım vardı, şimdi de arkamda yaşanmışlıklarım ve bundan faydalanabiliyorum. Daha önce öğrendiğim derslere bakabilirim. Neyin işe yarayıp neyin işe yaramadığını değerlendirebilirim. Eğer isterseniz geçmiş ebeveynliğinizle mücadele etmeyi seçebilirsiniz.

Tabii ki, anne olarak ilklerimin sonu asla olmayacak. Hayatımın geri kalanında bir şekilde “ilk kez” anne olacağım. Ama şimdi, gelecek her şeyden korkmak yerine, geriye bakıp bir anne kadar çok şey yaşadığımı fark edebilirim - ve bunu kanıtlayacak kırışıklıklara sahibim.

Öyleyse, çocuklarım getirin: birileriyle tanışma, araba kullanma, üniversite yılları. Bu buruşuk anne her şeye hazır!